MaternellesRe-GrennRe-VihanRe-Vras

Troioù-kaer Karantez 3

O viaoual emañ Karantez. Roz ha du eo he fri. Gwenn eo he mourroù.

O tihuniñ emañ, goustadig. Ale, poent eo sevel bremañ !

Karantez est en train de miauler. Son museau est rose et noir. Ses moustaches sont blanches.

Elle est en train de se réveiller tout doucement. Allez, il est temps de se lever maintenant !

 

« Naon ‘m eus Erwan ! Ro boued din mar plij ! » Goullo eo an asiedenn.

Reiñ a ran boued dezhi. Leun eo an asiedenn bremañ.

« J’ai faim Erwan ! Donne moi à manger s’il te plaît ! » L’assiette est vide.

Je lui donne à manger. L’assiette est remplie maintenant.

 

O tebriñ buan emañ Karantez. Naon du ‘deus !

Karantez est en train de manger vite. Elle est affamée !

 

Er-maez emañ bremañ, en natur. Dont a ra da welet ac’hanon en ur viaoual. Laouen eo !

Elle est dehors maintenant, dans la nature. Elle vient me voir tout en miaulant. Elle est heureuse !

 

Gwelet ‘vez he fenn. Gwelet’vez he lost bremañ.

On voit sa tête. On voit sa queue maintenant.

 

Mont a ra da welet he mignon ar wezenn. Reiñ a ra pokoù dezhi.

« Oh ! Karout a ran ac’hanout gwezenn ! » Ken ar c’hentañ Karantez ! Ken ar c’hentañ bugale !

Elle va voir son ami l’arbre. Elle lui fait des bisous.

« Oh ! Je t’aime arbre ! » A bientôt Karantez ! A bientôt les enfants !